I to veker i månadsskiftet januar/februar var eg deltakar på Natur&Foto sin fototur til Falklandsøyane med Tom Schandy som reiseleiar og kjentmann. Fotografering av pingvinar, albatross, elefantselar mm var målet med turen. I bloggen framover vil eg dele opplevingar og foto derifrå.
Falklandsøyane langt sør i Atlanteren blei for alvor satt på den internasjonale agendaen då argentinske styrker blei landsatt på øyane 2.4. 1982. Argentina hevda at Islas Malvinas tilhørte Argentina. Etter 74 dager med krigshandlingar kapitulerte Argentina. Politisk gjorde krigen Margaret Thatcher meir populær og medverka til at ho blei gjenvald som statsminister i 1983. Ein annan konsekvens av krigen var at det argentinske diktaturet braut saman og åpna for demokratiske val.
Etter krigen bygde England ein militærbase med flyplass – Mount Pleasant. Idag er Falklandsøyane beskytta av ein atomubåt, eit rakettbatteri og fire Tornado F3-jagare kalla Faith, Hope, Charity og Despair .
Falklandsøyane har status som eit oversjøisk område i det britiske samveldet med ein viss grad av sjølstyre. Øyane ligg 12 300km unna moderlandet og 480 km øst for Patagonia lengst sør på det amerikanske kontinentet . 1100 km er minste avstand til det Antarktiske kontinentet. Arealet er 12 173 km2 fordelt på dei store øyane Øst- og Vest Falkland og 776 mindre øyer. Hovedstaden heiter Stanley. På Øst-Falkland bur det ca 2800 mennesker – dei fleste i Stanley -mens det i vest bur ca 130 personar!
Navnet Falkland kjem frå Anthony Carr som finansierte ein ekspedisjon til Antarktis i 1690. Han var femte «viscount of Falkland» som er eit grevskap i Skottland! Det argentinske eller spanske navnet Islas Malvinas er avleia av det franske Îles Malouines frå ein periode då fleire skip frå Saint-Malo i Bretagne brukte øyane i samband med handels- og næringsekspedisjonar. Det har aldri vore fast busetnad på øyane før europearane busette seg her.
Å gå gatelangs i Stanley får meg til å tenke på ein stad på Island eller Færøyane. Hus og fargebruk er mykje det same. Bølgeblekktak og skarpe fargar.
Foto frå Stanley:
Det er ofte slik når ein reiser til ein ny plass så har ein gjort seg opp meiningar om korleis det er der. Mi oppfatning av Falkland var ein plass kor det bles svært mykje og det er hustrig og kaldt. Øya ligg jo langt mot sør «tett» opp til Antarktis. Det var riktig nok litt surt vêr då me landa på Mount Pleasant ein dag forsinka. Med unntak av ein regndag hadde me fine dagar med mykje sol og lite vind. Og temperaturar opp mot 20°C. Apropos vêr: Fleire me snakka med brukte norske YR som vêrmeldingsteneste!
Etter ei overnatting i Stanley på hotellet Malvinas gjekk turen tidleg neste dag til Sea Lion Island. Persontransporten mellom dei mange øyane skjer med småfly frå FIGAS – Falkland Island Government Air Service. Det er etablert eit system av små flystriper i øyriket med grus, gras eller sandstrender som underlag. Før innsjekk i Stanley blir passasjerane veid. Bilettprisen inkluderer passasjer pluss 20 kg bagasje. Alt over 20 kg må ein betale for. Det er ingen faste ruter. Den daglege flyplanen settes opp med utgangpunkt kor passasjerane er, kor dei skal, kor mykje bagasje dei har og vêr og vind. På ei øy tar ein berre med tre passasjerar og det må blåse litt for at ein skal kunne lande på den korte flystripa. Og FIGAS garanterer ikkje returen på avtalt dag.
Å reise med FIGAS er tilbake til «Twin Otter-tida» hos Widerøe. Islanderflya er små med ein kabin. På turen ut til Sea Lion passerte flyet ein flokk med seikval og Marylou -flygaren vår- tok fleire rundar over for at me skulle få sjå kvalane godt. Er du heldig får du vere «co-pilot» og sitte «bredda med» piloten!
Sea Lion Island var første stopp på vår rundreise med kamera på Falkland. Ei øy kjend for pingvinar, elefantselar, sjøløver og mykje meir. Og langt frå «lodgen» trengde me ikkje gå for å finne pingvinane. Meir om Sea Lion i neste blogg.
Fotobloggen til Thorleif Thorsen 