2021 VEKE 14

Bloggtema er hare også denne veka med fleire foto frå fotoøktene hos Erlend Haarberg på Vauldalen! Som eg skreiv i forrige blogg så er haren utbreidt over heile landet – både i villmark og bynære strok. Skuleområdet på Røros har ofte fleire «skuleharar» på sommar og haust – ungharar som er fødde her og finn det trygt å oppholde seg i området. Eg har og fått melding om yngling midt inne i eit boligområde på Røros.

Haren er oppført på rødlista under kategorien Nær trua. Ein er litt usikker på utviklinga av bestanden. Men alt tyder på ein bestandsnedgang sjøl om ein lokalt kan ha gode bestandar. Antal harar skutt på jakt har gått attende frå frå 125 000 i 1990 til 15 500 i 2013/14.

Klar til kamp! Harekampane pågår ofte i forplantningstida mellom hannane. Ramler er navnet på hannhare mens hoharen kalles sette.
Hannharen trenger seg på hoharen. Så lenge hoa ikkje er klar for parring vil ho slå tilbake. Her er ei ho og ein hann i kamp. Penisen til hannharen er litt spesiell som det går fram av fotografia her. Haren har ei drektighetstid på 42 dagar.

Ordtaket «Ingen veit kor haren hopper» kjenner dei fleste – for «harefotografar » passer vel ei omskriving av ordtaket til «Ingen veit når haren hopper» betre. Haren kan springe med ein fart på 50 km/t over kortare distansar.
Haren spis ivrig av den utlagte maten. Haren har ein spesiell form for fordøying som kalles koprofagi. Dei næringsfattige delene av maten fordøyes fort og blir til dei små bolleforma ekskrementa me ser. Den næringsrike delen blir fordøyd av bakteriefloraen i blindtarmen. Denne avføringa som er rik på vitaminer og proteiner, êt haren og fordøyer på ny. Ei form for drøvtygging altså
Dei store augene til haren gir eit godt nattesyn. Dei er og plassert slik at synsfeltet er stort – nærare 360 grader. Dermed kan dei oppdage rovdyr som rev og dei lange bakbeina gjer at dei kan flykte unna. Ei god tilpasning – men ikkje god nok då hare er eit viktig byttedyratil rev.
Vart du skremdt?
Det dukka opp fleire dyr på foringsplassen utover natta.
Mi jakterfaring er frå åra 1980 til 1985. Me budde då på Rolvsøya i Finmark kor harebestanden her var (og er?) eksepsjonell stor. Det blei mange turar med godt resultat – mellom 60 og 70 harar kvar haust/vinter – tilsaman nærare 300 harar i løpet av fem år. Og ungane våre kjende nesten ikkje til anna kjøt enn harekjøt før me flytta sørover; harefilé, harekjøttkaker, barnemat med oppmalt harekjøt og speka og tørka harekjøt.

Meir informasjon om haren finn ein på Verdens Naturfond (WWF) sine sider eller på Store Norske Leksikon

Legg igjen en kommentar

Fyll inn i feltene under, eller klikk på et ikon for å logge inn:

Gravatar
WordPress.com-logo

Du kommenterer med bruk av din WordPress.com konto. ( Logg ut /  Endre )

Twitter-bilde

Du kommenterer med bruk av din Twitter konto. ( Logg ut /  Endre )

Facebookbilde

Du kommenterer med bruk av din Facebook konto. ( Logg ut /  Endre )

Avbryt

Kobler til %s

%d bloggere liker dette: